Bochten in de bergen
Als afscheidskadootje van onze ouders kregen we tickets voor de VIP-bus naar Chiang Mai! We werden in de watten gelegd: er waren massagestoelen (!), meters beenruimte, gratis eten en zelfs een soort stewardess die in de gaten hield of we het wel naar ons zin hadden.
In Chiang Mai scheidden onze wegen tijdelijk. M had met een vriendin uit Nederland (Esmée) afgesproken in Pai, een heel mooi dorpje bevolkt door honderden backpackers. J besloot meer van Noord-Thailand te ontdekken door een tocht op de scooter te maken van een kleine week.
M:
J heeft een prachtig verslag over haar scootertocht in Noord-Thailand gemaakt, dus ik houd het kort. Zelf ben ik niet dol op halve dagen op de scooter rondrijden met enge bochten, dus ik had een paar dagen voor mezelf in Pai. Heerlijk ontspannen!
Het was leuk om een bekend gezicht te zien en heel gezellig met Esmée. Nadat Esmée richting Bangkok vertrok vermaakte ik me nog drie dagen met een paar knettergekke (leuke) Britten.
J:
Na nog geen vijf minuten had ik mijn eerste boete al binnen, wegens gebrek aan internationaal rijbewijs. Een goed begin is het halve werk.. Gelukkig volgde daarop een prachtige rit (langs 762 bochten) door de bergen richting Pai. Het feit dat ik werd ingehaald door allemaal mannen op grote en lawaaierige motoren, deed niet af aan het gelukzalige gevoel dat door elke perfect gelukte bocht of mooi uitzicht werd opgeroepen. De dag eindigde goed met een aantal cocktails met M en Esmée in Pai.
De lichte kater loste snel op na een goed ontbijt. Tijd voor de rest van de 1864 bochten en 600 km! De Mae Hong Son provincie staat bekend om haar culturele diversiteit. In elk dorpje woont een aparte stam, die een eigen taal, kleding en gebruiken heeft.
De meest levendige plek was de provinciehoofdstad: hier was een prachtige avondmarkt en genoeg toeristische infrastructuur voor een bewegwijzerde wandeling door een nationaal park.
In Khun Yuam sliep ik via Couchsurfing bij een familie thuis. Ze verwelkomden me met zoveel enthousiasme dat hun gebrekkige Engels nauwelijks meer opviel.
De moeder van het gezin was lerares op een basisschool en nodigde me uit om ’s ochtends langs te komen om Engels te praten met haar klasje.
Al met al was het een fantastische tocht! Maar na 1864 bochten heb ik ook wel genoeg van de bergen voorlopig..
Op naar Myanmar
Een week na vertrek ontmoetten we elkaar weer in Chiang Mai! Tijd om Thailand achter ons te laten. Op weg naar de grens verbleven we nog een nacht in Mae Sot. We fietsten er rond en bezochten een interessante markt.