What do you like about India?

‘What do you like about India?’, vroegen twee scholieren ons in de trein van Delhi naar Amritsar. ‘De mensen en het eten’, antwoordden we. Na even nadenken besloten we dat het eerlijkere antwoord is: de chaos en de treinen (mensen en eten zijn nr. drie en vier). Na 15 en 5 jaar zijn we terug!

Chaos

In India hoef je niets te doen om vermaakt te worden. Een wandeling door de straten is als het kijken van een Wes Anderson film: een visueel spektakel waarbij je je constant afvraagt wat er nou eigenlijk gebeurt. Alleen dan in 3D, en met geur. Terwijl links van ons een man twee vissenkommen (inclusief vis) in zijn hand balanceert (best knap!) en ons vraagt of we geen goudvis willen (vandaag niet), rolt er rechts een kleurrijk altaar met muziekinstallatie op wielen bijna over onze voeten heen (M: Jo kijk uit, er rijdt bijna een altaar over je voet). Heerlijk!

Ook iets wat je niet snel ergens anders zal vinden: een tempel midden op een druk verkeerskruispunt. Geen serene rust, maar oorverdovende schelle toeters als achtergrondgeluid. Tip: doe een schietgebedje in de tempel om bij het verlaten van de tempel de overkant van de weg heelhuids te bereiken.

Treinen

Met de trein van Delhi naar Amritsar. Een treinreis van zo’n 10 uur, blijer kan je ons niet maken. J: ‘Ik zit het liefst de hele dag in de trein’, M: ‘ik zit het liefst de hele week in de trein’. J: ‘echt?’ M: ‘…’. Ach, de een gaat graag naar het strand om te ontspannen, wij zitten liever in de trein met een boek. Geen zand op ongewenste plekken, wel veranderend uitzicht en het gevoel dat je vooruitgaat. Ideaal!

We vielen al snel in onze oude gewoontes, J sprong bij iedere tussenstop uit de trein (die maar kort bleef staan volgens M) om snacks te halen en M bleef veilig in de coupé zitten lezen en zag al gebeuren dat de trein weer vertrok zonder J.

En, de trein is een broedplaats voor onverwachte ontmoetingen! Onze buurman bleek fruitteler en erg genereus; we kregen een zak onidentificeerbaar fruit (M: ‘is dit een appel?’ J: ‘nee’). Twee Indiase scholieren (op een privéschool ter voorbereiding voor het toelatingsexamen voor geneeskunde) vertelden over de hoge studiedruk: de ‘suicide rate’ onder scholieren was daar alarmerend hoog en ook werden schoolgenootjes sporadisch ontvoerd voor losgeld (allemaal rijke ouders). Gelukkig hebben wij een zesjescultuur in Nederland!