Integreren in India (IiI)

De afgelopen week bezochten de Backwaters van India: een gebied vol met meren, kanalen en dijken. We overnachtten in homestays, een echte integratie in het indiase leven!

Indiase dans in Kochi

In Kochi (de provinciehoofdstad) sliepen we bij een familie (IiI) die het liefst de hele dag met ons kletste. De ouders hadden een gearrangeerd huwelijk en leken daar erg gelukkig mee, de 14-jarige dochter wilde nóóit trouwen.

Uit het zuiden van India komt de eeuwenoude ‘kathalaki’ dans. Die wilden wij met eigen ogen zien en we kochten kaartjes voor een anderhalf uur durende voorstelling. De klassieke dans wist ons het eerste kwartier goed te vermaken, de mannen (mannen spelen ook de vrouwenrollen) waren prachtig geschminkt en hadden kleurrijke outfits aan!

Ons aanvankelijke enthousiasme kelderde snel. Het harde getrommel deed pijn aan onze trommelvliezen en om het nog nét iets erger te maken hadden we toevallig vlak voor de voorstelling een artikel gelezen over tinnitus (aanhoudende piep in je oor).. We kunnen ons moeilijk voorstellen dat deze voorstelling decennia geleden soms wel drie dagen kon duren (arme bevolking)!

Ons gastgezin vertelde ons over een (door toeristen) nog vrij onontdekt eiland, midden in de Backwaters. Dat klonk ons als muziek (mooiere dan Kathakali) in de oren, onze volgende bestemming stond vast!

Een kapotte boot in de wateren van Allepey

Voor we het eiland bereikten, maakten we een tussenstop in Allepey. In Allepey kan je mooie boottochten maken door de backwaters, maar die tickets zijn belachelijk duur. We besloten dat we net zo goed de plaatselijke ferry (IiI) konden gebruiken als rondvaartboot. Dit creatieve en geldbesparende plan leek geweldig, totdat de motor van de ferry het voor gezien hield. We strandden bij een halte de middle of nowhere (je vraagt je af of er ooit mensen gebruik van maken). Gelukkig werden we na 30 minuten werden gered door een andere ferry op de weg terug.

Munroe Island

Aangekomen op Munroe Island werden we bij onze homestay verwelkomd met een heerlijke lunch, bereid door de oma van de familie (IiI). De familie was ontzettend vriendelijk, maar sprak helaas gebrekkig Engels. Onze communicatie verliep hoofdzakelijk  door over en weer vriendelijk te glimlachen als we niet begrepen wat de ander zei.

Toch wisten ze een prachtig boottochtje bij zonsopgang voor ons te organiseren, dwars door alle nauwe kanalen en (vis)boerderijen door.

Een Nederlandse feestdag met Indiaas tintje

Genoeg integratie in India, 5 december vierden we natuurlijk sinterklaas! Per persoon gingen we op pad om cadeaus voor elkaar te kopen en elk cadeau werd voorzien van een prachtgedicht.

Een bruiloft zonder kus

Onze gastvrouw nodigde ons uit om mee te gaan naar een bruiloft (IiI). Deze vond een paar kilometer verderop plaats en vanuit de gehele omgeving waren er bussen geregeld die naar de bruiloft reden.

De bruiloft was een bijzonder spektakel. De bruid en bruidegom stonden op het podium en het publiek zat opgedoft, in hun mooiste sari, in een bioscoopzaal.

Aan het trouwen ging een ritueel vooraf waarin de bruid en bruidegom de voeten van hun hele schoonfamilie kusten en er gebeden werd. Het bruidspaar gaf elkaar vervolgens een ketting en een ring, maar de kus die in Nederland onmisbaar is, ontbrak. Veel liefde leek er niet van af te spatten, maar wat wil je met tien camera’s en een gigantisch publiek om je heen.

We hadden samen met het publiek twee uur zitten wachten op een ceremonie van een halfuur. Iedereen zat dit geduldig uit, want de beloning was een heerlijk feestmaal! Dat duurde echter niet heel lang, binnen twintig minuten was al het eten op en werd iedereen netjes thuisgebracht.