Eerste indrukken van India

Dinsdag 13 november werden we door onze lieve ouders naar Amsterdam gebracht en vlogen we naar Chennai (ookwel: Madras), een miljoenenstad in het zuiden van India. De reis ging prima maar bleek enigszins uitputtend: aangekomen in het hostel (’s ochtends) viel M zo diep in slaap dat J dacht dat ze dood was. ’s Middags ontdekten we dat Chennai een mooi strand heeft, maar dat één dag meer dan genoeg is om alles te zien.

Ons oorspronkelijke plan om naar het relaxte zuiden te trekken werd bruut verstoord door de komst van een cycloon. Ach, India is groot genoeg en de trein naar Bangalore had nog plekken vrij. In Bangalore hebben we prachtige tempels gezien, zijn we horendol geworden door het constante getoeter overal, hebben we een indrukwekkende bloemenmarkt bezocht en heerlijk gegeten.

Om jullie een ‘en toen’ verhaal te besparen, hier een aantal leuke observaties van onze eerste dagen India!

Mensen

Bijna iedere Indiër spreekt Engels, een overblijfsel uit de tijd dat India een Britse kolonie was. Veel indiërs hebben echter zo’n sterk accent dat hun Engels vrijwel onverstaanbaar is. Als je aangeeft ze niet te begrijpen, herhalen ze zichzelf een stuk luider (i.p.v. beter gearticuleerd). We vermoeden dat alle Indiërs een gehoorbeschadiging hebben opgelopen door het getoeter van al het verkeer en de herrie overal..

In de situaties dat we elkaar wél begrijpen hebben we ondervonden dat het niet altijd handig is om het advies van de lokale bevolking op te volgen. Ze bedoelen het ongetwijfeld goed, maar sturen je vaak de verkeerde kant op (of het verkeerde treinperron). Waarschijnlijk zijn ze óf overtuigd van hun eigen gelijk, óf (de meer aannemelijke optie) hebben ze geen flauw idee waar je heen moet willen ze dit niet toe geven. Oplossing: vraag altijd 3 indiërs, de meerderheid is vaak goed.

Als twee blanke, blonde meisjes trekken we veel bekijks, mensen vragen (of niet) om een foto met ons. Om later waarschijnlijk ingelijst aan een muur in een vreemde woonkamer te komen hangen.. Na drie selfies is de lol er wel vanaf, dus besloten we een grens te trekken en alleen maar op de foto te gaan met kinderen. Wat lastig is als ineens de hele familie er bij komt te staan…

Veel Hindoes hebben een rode stip op hun voorhoofd. In een van de tempels die we bezochten kregen wij ook een stip. Volgens google is de stip een derde oog of/en een modeverschijnsel. Welk van de twee het ook is, bij ons leek de stip aan het eind van de dag vooral op een heftig bloedspoor.

Vervoer

De afgelopen jaren zijn alle taxi’s de markt uit geconcurreerd door Uber. Tuktuks zijn er echter nog meer dan genoeg. De tuktukchauffeurs krijgen als ze ons een souvenirwinkel inloodsen soms een commissie, tegoedbon of een nieuw overhemd van de winkeleigenaar. Twee chauffeurs vertelden dit eerlijk, waarna we besloten het toneelstukje mee te spelen en net te doen of we erg geïnteresseerd waren in beschilderde olifantjes en gigantische beelden van leeuwen. De eerste keer ging deze aanpak probleemloos, de tweede chauffeur zette ons helaas af bij dezelfde toeristenwinkel. De winkeleigenaar vroeg of hij ons vandaag wél iets kon verkopen (nogal genânt). Helaas geen nieuw overhemd voor onze tuktukchauffeur.

Van Chennai naar Bangelore namen we een trein. Onze zeven uur durende treinreis koste slechts anderhalve euro per ticket, een koopje! Het was weliswaar een beetje een drukke coupé, maar we waren op tijd dus hadden zitplekken. Elk station werd de coupe voller. J stond op den duur haar plaats af aan een vrouw met kind, het kind kroop echter al snel bij M op schoot. Heel lief, tot het moment dat hij smakelijk zijn handen aflikte en vervolgens M’s gezicht besmeurde. 🙁

Eten
We zijn beide dol op het vegetarische Indiase eten en proberen alles uit. We durven nog niet veel rauwe groenten te eten uit angst voor buikpijn, maar gelukkig is het meeste eten hier toch gefrituurd. Misschien hebben de meeste indiërs daarom een buikje.

We bezochten een prachtige bloemen- fruitmarkt en probeerden de guaves, kokosnoten en granaatappels.

Bij het ontbijt hier zijn dosa’s onze favoriet: een crêpe van gefermenteerd rijstmeel en linzen.

In de bioscoop genoten we van echte Masala popcorn.

Gisteravond lieten we de drukte van de grote steden achter ons en namen we de nachttrein naar Hampi, ook bekend als de meest relaxte plek van India.