Happy (of niet) in Hampi

Happy in Hampi

Na een heerlijke nacht in de nachttrein (voor J, M heeft geen oog dicht gedaan) kwamen we aan in Hampi. Een rustig plaatsje met veel gezellige guesthouses en leuke dakterrassen. We hadden een guesthouse opgezocht op internet, maar toen we het probeerden te bellen kregen we een heel ander hostel (“funky monkey”) aan de lijn. De man aan de telefoon verzekerde ons ervan dat het het beste guesthouse van Hampi was, daar waren wij wel gevoelig voor en dus eindigden wij bij het Funky Monkey hostel.

Hampi was een verademing na de drukke steden. Er was een “waterval” (stromend water over wat stenen), prachtige landschappen en vooral heel veel oude indrukwekkende tempels. Met een scootertje hebben we twee dagen de omgeving verkend. We zijn inmiddels bedreven in het ontwijken van overstekende koeien en gaten in de weg.

De lievelingsactiviteit van mensen in Hampi is het bekijken van de zonsondergang, het hele dorp verzamelt zich dan op de heuvel met uitzicht op de grootste tempel in het dorp. Uiteraard wilden wij graag meedoen aan dit dagelijkse ritueel en de zonsondergang met eigen ogen gadeslaan, maar deze belevenis werd ons helaas onthouden. Ondanks ons doorzettingsvermogen om het iedere dag weer te proberen was het elke dag bewolkt. De zonsopkomst daarentegen was prachtig! Na zonsopkomst heeft J een heerlijke wandeling langs het water gemaakt, het enige geluid kwam van zingende monniken uit tempels. Idyllischer krijg je het niet!

Uitgestrekte vergezichten bestaande uit palmbomen, bananenplantages en rotsen kenmerken de omgeving van Hampi, waarbij je je afvraagt hoe het kan dat de opeengestapelde keien hun evenwicht behouden en niet ontaarden in een lawine.

Niet zo happy in Hampi

Helaas werd M na de eerste dag ziek, al dat Indiase eten viel toch niet zo goed. Terwijl J de omgeving verkende (met goedkeuring van M hoor) bleef M met buikpijn, hoofdpijn en algehele malaise in het hostel achter . Gelukkig werd er goed voor M gezorgd door de mannen van het hostel, die vers kokosnootsap brachten (lokaal wondermiddel). Een vriendelijke jongeman heeft M ook nog een hele tijd gezelschap gehouden, die M geruststelde en vertelde zelf twee weken ziek te zijn geweest; “het kan altijd erger”.

Na twee dagen leven op bananen (en bananenlassi’s) en witte rijst (in de vorm van rijstepap) was M gelukkig weer beter.