Marie en Jolie niet in Paris (1)

Twee jaar later zijn we nog steeds in de wolken van onze vakance in France (lees: la vie en rose) en verlangden we naar een vervolg! Marie en Jolie (onze Franse alterego’s die weer helemaal opbloeiden na jaren van verwaarlozing) waren weliswaar niet in Paris (op z’n Frans uitgesproken), maar reisden wel naar Marseille, Grenoble, Dijon, Nancy en – lees met Frans accent – Luxembourg.

Marie en Jolie in Marseille

Onze voorbereiding bestond – zoals gebruikelijk – uit het hoogst noodzakelijke: treintickets naar Marseille. Hoe we op Marseille waren gekomen wisten we ook niet meer precies. J: ‘Dat had jij toch bedacht M?’ M: ‘ehmmm’. Vanaf daar zouden we wel zien. Erg goed hadden we ons ook niet ingelezen, waardoor we extra werden verrast door de enorme schoonheid van de stad.

Marseille is een multiculturele stad waar Italianen, Grieken, Algerijnen, Tunesiërs, Polen en zo maar door samensmelten tot een kosmopolitische smeltkroes. Om daar de vruchten van te plukken – en op aanraden van onze BB-eigenaresse – gingen we daarom naar de plaatselijke Tunesiër in de buurt. Het eten was lekker, maar daarna hadden we wel buikpijn. M kwam er wat beter van af dan J, verrassend genoeg (normaal is het andersom, zie bijvoorbeeld de malaise in Hampi). Omdat M het zielig vond voor J haalde ze voor haar een lekker frans croissantje die als panacee de pijn zichtbaar verzachte.

Een andere tip van onze BB-eigenaresse waren elektrische deelfietsen in de stad, die qua vermogen en snelheid meer op scooters leken (M: ‘J, je hóéft niet per se alle auto’s in te halen..’ J: ‘….?…..’, ‘Waar blijf je..??’). Op onze stalen rossen – en wonder boven wonder zonder kleerscheuren voor J – crossten we naar Les Goudes, een natuurgebied ten zuiden van Marseille, waar we heerlijk wandelden en genoten van de natuur en het uitzicht. Minder handig was dat we geen contant geld mee hadden genomen M:(‘Zou jij niet pinnen J?’ J: ‘ehmm’) en dat we bij het enige aanwezige restaurant alleen maar contant konden betalen. Positief (geboren omdenkers als we zijn) is dat dit ons een duur restaurant-etentje bespaarde en dat de geplette broodjes die we nog bij ons hadden ook op kwamen (anti-voedselverspilling!).

’s Avonds kwamen we tijdens een avondwandeling onverwachts bij een festival op het dak van een oude tabaksfabriek terecht. M was helemaal in haar element en we dansten over het dak.

De dag erna verkenden we het centrum à pied. Een mooie afwisseling van pittoreske oude straatjes, en ruige hippe havengebieden. We waren onder de indruk van de mooie kleuren en geuren en in een opperbest humeur. Daar kon tegenvallende bouillabaisse die we als lunch namen, en goedkoop was maar ook zo smaakte, niks aan afdoen (M: ‘we zitten hier wel heel lekker!’).

Tot ons grote geluk stuitten we eind van de dag op een hip pleintje, waar het mojito happy-hour was. Daar bleek het weer erg veranderlijk en werden we plots overvallen door een bijna tropische stortbui. Op zijn Frans gezegd: Il pleut comme vache qui pisse.

Onze stappenteller gaf oneindig aan, we hadden de stad gezien. Tijd om door te gaan richting het Noorden, op naar Grenoble (of ‘Grenoabel’ zoals onze Frans/Groningse Marie het hernoemde)