We zijn in China!

Ondanks dat ons oorspronkelijke plan om van Peking naar Rusland te reizen met de Transmongolië Express niet meer doorgaat (deze reis), wilden we nog wél graag door China reizen. We konden ons weinig voorstelling maken bij deze wereldmacht en wilden niets liever dan het land met eigen ogen zien!

Enkele weken eerder in Bangkok kwamen we voor het eerst in aanraking met de Chinese overheid, bij de visumaanvraag. Hiervoor moesten we een heus boekwerk inleveren met onder andere onze vliegtickets, geboekte hotels en een reisschema waar per dág in stond wat we zouden gaan ondernemen. Nu zijn wij niet echt van het ver vooruit plannen, dus verzonnen we maar wat bij elkaar. Dat de Chinese overheid graag controle wil houden, werd ons helemaal duidelijk bij aankomst op het vliegveld. Onze vingerafdrukken werden direct afgenomen, zodat we nu keurig in het Chinese systeem staan 😉

In China zijn veel sociale media en andere zeer bedreigende sites (Whatsapp, FB, Instagram, Google) verboden. Hier hadden we rekening mee gehouden en van tevoren installeerden we een VPN app, waardoor je het verbod kan omzeilen. Helaas voor ons werkt onze VPN app niet (en kunnen we ook geen nieuwe installeren vanuit China). We moeten het dus even zonder doen! Gelukkig had J van tevoren WeChat geïnstalleerd, een onmisbare app in China. De app is alles in één: niet alleen kan je met elkaar praten en foto’s of verhalen delen zoals op Whatsapp en Instagram, de app heeft ook een navigatiefunctie, een vertaalfunctie, een betaalfunctie en je kan hem zelfs gebruiken om een leuke date mee te fixen!

Kunming

Waar onze reis te beginnen in dit enorme land? We lieten Skyscanner voor ons beslissen: een vliegticket naar Kunming (een miljoenenstad in het zuiden van China) was het goedkoopste.

Kunming was voor ons een prettige eerste kennismaking met China (en de Chinezen). De inwoners van Kunming waren heel vriendelijk, voor zover we met ze konden communiceren. Het werd ons al snel duidelijk dat vrijwel niemand ook maar een woord Engels spreekt. Ondanks de vertaalapps die de Chinezen er graag bijpakken, blijft de taalbarrière moeilijk te slechten.

Kunming heeft een mooi, oud centrum en een park waar we heerlijk rondliepen:

Het is hier een stuk koeler dan in Myanmar, dus gingen we op pad om warme kleren te kopen. Op jacht naar een broek kwamen we er achter dat de stad in veel opzichten erg modern is. In de winkels zagen we Chinezen betalen met hun telefoon, pinpassen lijken hier achterhaald (wellicht ook toekomstmuziek voor Europa?). Bovendien moesten we ons best doen om alle elektrische scooters te ontwijken, die je totaal niet hoort aankomen. Naast scooters staat de stad vol met fietsen (die er overigens allemaal precies hetzelfde uitzien, vergelijkbaar met swapfiets?). De fietsen beginnen tegen je te praten als je je sleutel er in steekt. Ook in veel winkels werden we begroet door een elektronische stem.

Het moge duidelijk zijn dat we onze ogen uitkeken in deze eerste Chinese stad. De stad is aan de ene kant heel modern, maar heeft ook mooie oude tempels, veel kleine straatstalletjes met lekker eten en de inwoners houden oude tradities in ere. Voor ons was alles echter nieuw:

Onderweg terug naar ons hostel zijn we nog bijna ondergeplast door een kind, dat vlak voordat wij langskwamen zijn broek naar beneden trok. Wij doken net op tijd weg, zijn moeder barstte in een lachsalvo uit. Volgens internet is in het openbaar plassen en poepen van kinderen hier niet vreemd, tot zover het moderne China..