(De reis naar) het échte China?

Onze volgende bestemming was de antieke stad Fenghuang, volgens de Lonely Planet een ‘essential stop’ en als topbestemming gemarkeerd! Het was nog een flink stuk reizen (>800 km), maar om aan te sluiten bij de beroemde (ietwat cliché) oneliner van China’s trots, Confucius; ‘De weg zelf is je bestemming’.

We namen een trein, die er meer dan 12 uur over deed. De treinstations in China doen bijna denken aan vliegvelden; er zijn meerdere bagagecontroles en een paspoortcheck. Op het station ontstond even wat opschudding toen J ervan verdacht werd dat ze een mes had ingepakt, maar het bleek (uiteraard) loos alarm.

Vanuit de trein trokken de landschappen aan ons voorbij; indrukwekkende bergketens met mysterieuze graven en lelijke industriegebieden wisselden elkaar af. Alle tijd om rustig een boek te lezen (we hebben er inmiddels aardig wat versleten),  podcasts te luisteren, mensen te kijken en muziek te luisteren.

In de treinen in China (en op veel andere openbare plaatsen) is kokend water (gratis) te verkrijgen. Chinezen maken hier veelvuldig gebruik van en drinken de hele dag door thee. Ook instant noodles genieten grote populariteit onder de bevolking. Er zijn tientallen smaken beschikbaar en ze nemen een aanzienlijk deel van de schappen in de supermarkt in. Wij passen ons snel aan;

Fenghuang

Na deze spetterende treinreis kwamen we aan in Fenghuang. Fenghuang ligt aan het water en staat bekend als een ‘authentieke’ stad. Hier vind je het échte China, is een veelgehoorde kreet. De huizen in het dorp staan er al sinds de 18e eeuw, er zijn traditionele toegangspoorten en het dorp is omringd door originele stadsmuren. Heel erg mooi!

Fenghuang was zó authentiek, dat er geen westerse toerist te vinden was en dat niemand ook maar een woord Engels sprak. Het was daarom nog lastig om in ons hostel duidelijk te maken dat we online een kamer hadden geboekt, maar met wat hulp van onze vertaalapp kwamen we er uit.

Weliswaar was er in de hele stad geen westerse toerist te vinden, het barstte er van de Chinese toeristen. De bevolking speelt slim in op de stroom toeristen; de straten bestaan voornamelijk uit souvenirwinkels. Bovendien lopen er Chinezen (in klederdracht) rond die je van alles proberen aan te smeren; van gekleurde draadjes om in je haar te vlechten tot een boottochtje over het water. Tot zover het authentieke Fenghuang..

Fenghuang staat vol met attracties als “het voormalige huis van schrijver Shen Congwen”, “de tempel gewijd aan het lange en voorspoedige leven” en “het huis van Xiong Xiliong waar relieken bewaard worden”. De prijs van een ticket vonden we echter nogal hoog, dus hebben we het huis van schrijver Shen Congwen (wie??) en de rest maar gelaten voor wat het was. Hopelijk zullen we ook lang en voorspoedig leven zonder een bezoek aan de tempel te hebben gebracht.

De drukke toeristische straten hadden een groot voordeel; er was erg veel streetfood om te proberen:

Het échte authentieke Chinese leven was weliswaar niet te vinden in de toeristische straten van Fenghuang, maar we hebben zelden zo’n mooi stadje gezien!